Heida on Dr. Gunni's Blog on the topic performing in Icelandic, English or whatever

Singing in Icelandic ? Or not (anymore) ?
Bubbi Morthens mentioned in the interview @ Nordic House, organised by Grapevine Magazine for the Iceland Airwaves '07 Festival, with the journalist of Morgunbladid that 70% of the albums published in Iceland these days are song in English. He would like see (and hear) that Icelandic artists had more respect for their mother tongue. He was afraid that in the end Icelandic will disappear ...
I was talking with Gunni and Örvar of mum after their interview @ Nordic House about this issue too.
Dr. Gunni: Íslenskulöggan
Það er yndislega svalt að nota sjónvarp, síma og tölvu á meðan púkalegir nágrannar okkar smjatta á television, telephone og computer með glötuðum hreim. Helst ætti okkur öllum að þykja ýkt hallærislegt að nota slettur og fá óstöðvandi hláturskast þegar einhver aulinn lætur nappa sig með slettu á vör. Það á að vera eðlilegt forgangsatriði að tala gullfallega og tandurhreina íslensku.
Frábærast væri ef stofnuð yrði sérstök íslenskudeild hjá löggunni. Hún fengi þjálfum hjá Nirði P. Njarðvík og gúmmíkylfur, rafbyssur og víðtækar handtökuheimildir til að berjast gegn enskum áhrifum. Fyrst væri að hreinsa landið af erlendum fyrirtækjanöfnum. McDonalds og Kentucky Fried Chicken yrði vísað úr landi með starfssemi sína nema þau breyttust í Maggaborgara og Dalvíkur djúpsteiktan kjúkling.
Sérstaka vakt þyrfti fyrir gáfumannaþætti eins og Silfur Egils. Gestir fengu stuð í geirvörturnar í hvert skipti sem þeir reyndu að slá um sig með statistík, mentalítet og öðrum forljótum slettum sem vilja velta út í hita leiksins.
Taka þyrfti sérlega fast á poppurum. Enskir popptextar hafa farið í og dottið úr tísku með jöfnu millibili síðustu áratugina. Framan af var íslenskan einráð en í kringum 1970 þótti hössuðum hárboltum snögglega sem enskan væri málið. Um 1980 sungu allir á íslensku nema þungarokkarar, sem hafa alltaf litið á ensku sem ,,tungumál rokksins”. Nú er ástandið sorglegt og sáralítill metnaður fyrir hönd móðurmálsins sjáanlegur. Allir eru jú með meik í kringum bláu augun og telja það forskot að syngja á ensku, og auðvitað líka að nefna sig á ensku – Motion boys, Bloodgroup, Luxor… Íslenskulöggan þyrfti að snúa upp á hendurnar á þessu fólki og knýja fram Hreyfipilta, Blóðflokkinn og Launsyni Lúsifers.
Þegar maður heyrir í helstu vonarglætu íslenskunnar í poppi um þessar mundir, hinni metnaðarfullu Sprengjuhöll, fattar maður enn og aftur hversu miklu meira gefandi það er að hlusta á tónlist með góðum textum á íslensku. Það er eins og aukavídd bætist við. Hjá íslenskulöggunni þyrfti því poppið að vera forgangsmál, enda er popp mikilvægara en bæði ljóð og drepleiðinlegar hátíðardagskrár. Ég veit til dæmis ekkert um Jónas Hallgrímsson og hef aldrei nennt að pæla í þeim pakka, en Bjöggi og Gunni Þórðar voru hreint magnaðir þegar þeir Stóðu út í tunglsljósi.

Heida
Varðandi enska og íslenska texta: Ég sem texta fyrir Hellvar á ensku af því mér finnst það gaman og finnst enska skemmtilegt tungumál. Stundum koma setningar í hausinn á mér á ensku sem væru bara glataðar á íslensku og stundum er þessu alveg öfugt farið. Ég hef nóta bene líka samið texta á íslensku, frönsku og þýsku, og finnst þetta allt jafn gaman og allt eiga rétt á sér. Ég spyr nú: Ef einhver bandarískur tónlistarmaður myndi tala íslensku og væri að semja texta fyrir eitthvað lag, haldiði
ekki að hann myndi nota íslenskuna stundum? Ég meina, þetta er bara spurning um að skemmta sjálfum sér, maður gerir hvort eð er bara tónlist fyrir sjálfan sig, og allt annað er bónus.....Mitt innleg í mjög áhugaverða umræðu.